Podstawowe cechy systemu telewizji dozorowej.

Mając sprecyzowane wymagania dotyczące projektowanego sytemu CCTV można przystąpić do określenia podstawowych jego cech:.

1) Analogowy czy cyfrowy?
Rozwój techniki cyfrowej transmisji danych zaowocował bardzo szybko powstaniem urządzeń do transmisji i zapisu cyfrowych sygnałów audio i video. W tej sytuacji praktycznie zaprzestano produkcji kosztownych i małopojemnych magnetowidów z zapisem na taśmie VIS, zastępując je znacznie nowocześniejszymi rejestratorami cyfrowymi z zapisem na dyskach twardych o bardzo dużej pojemności sumarycznej – nawet rzędu kilku … kilkunastu TB (terabajtów). Rejestratory cyfrowe zazwyczaj mają funkcję multiplekserów cyfrowych cyfrowych i w konsekwencji zanikła produkcja multiplekserów analogowych do niedawna tak popularnych,choć kosztownych.
Jednocześnie nadal istnieją analogowe kamery i monitory, choć coraz częściej spotyka się już urządzenia w pełni cyfrowe. Na szczęście cyfrowe rejestratory są wyposażane w analogowe wejścia i wyjścia, dzięki czemu współczesne systemy CCTV są najczęściej konstruowane jako analogowo – cyfrowe lub w pełni cyfrowe. Jednak już na etapie projektowania trzeba podjąć wiążącą decyzję, na którym etapie transmisji sygnału nastąpi digitalizacja: czy w samych kamerach (webkamery), czy za kamerami (videowebserwery), czy dopiero w rejestratorze?
Transmisja sygnałów przez Internet stawia jednak przed projektantem systemu CCTV dodatkowe wymagania zabezpieczenia łączy telekomunikacyjnych gwarantujących odpowiedni dostęp do Internetu (wysoka przepustowość dla zapewnienia wymaganej jakości transmisji).

2) Lokalny czy globalny?
System CCTV, jak sama nazwa wskazuje, powinien stanowić układ zamknięty, bez dostępu z zewnątrz. Gwarantuje to bezpieczeństwo systemu i, co za tym idzie, znacznie zwiększa bezpieczeństwo obiektu.
Z drugiej strony technika cyfrowa pozwala na transmitowanie sygnałów przez Internet bez ograniczeń odległościowych, co otwiera nowe możliwości nadzoru zdalnego nad chronionymi obiektami. Możliwy jest nie tylko podgląd, co dzieje się w danym momencie w domu, czy w firmie, ale także sprawdzenie obrazów zarejestrowanych wcześniej – co znakomicie ułatwia zarządzanie firmą i jednocześnie ucisza obawy właściciela o stan jego mienia.
Zatem warto chyba umożliwić podgląd obiektu z zewnątrz przez sieć światową, ale ze stosownymi zabezpieczeniami (logowanie z tajnym hasłem, rejestracja logowań, rejestracja wszystkich zdarzeń, zablokowanie możliwości ingerencji w system przez Internet itd.). Czyli jednak globalny – przynajmniej w ograniczonym zakresie…

3) Kolorowy czy czarno-biały?
Współczesne rejestratory cyfrowe pozwalają na obróbkę, zapis i odczyt sygnałów pochodzących zarówno współczesnych kamer czarno-białych jak współczesnych kolorowych. Dzięki temu współczesnych jednej instalacji możliwe jest używanie obu typów kamer.
Kamery kolorowe ułatwiają obserwację szczegółów, a ludzkie oko lepiej toleruje obraz kolorowy. Zatem kolorowy system lepiej sprawdza się np. przy obserwacji ruchu ulicznego, klientów w supermarketach, dzieci współczesnych szkołach itp. Jednak pamiętać trzeba, że kamery kolorowe mają zwykle mniejszą czułość od kamer czarno-białych (B/W), a zatem wymagają znacznie lepszego oświetlenia, a w konsekwencji nie pozwala na obserwację nocną. Zastosowanie lamp niewiele pomaga, gdyż wówczas kamera przymyka przysłonę dostosowując się do najjaśniejszego obiektu – lampy i ostatecznie na obrazie zupełnie nic nie widać poza lampą i obszarem przez nią oświetlonym.
W kamerach B/W czułość widmowa obejmuje zakres podczerwieni (IR), dzięki czemu – przy zastosowaniu podświetlaczy działających w paśmie IR – możliwa jest dyskretna obserwacja w nocy. Podświetlacze takie w przypadku kamer kolorowych nic nie dają, ponieważ kamery te są wyposażone w specjalne filtry wycinające pasmo IR w celu zachowania – przy oświetleniu światłem słonecznym – właściwej charakterystyki kolorów na obrazie.
dlatego też powstały specjalne kamery typu Dzień/Noc, które pozwalają na obserwację przez całą dobę. Przy dziennym świetle obraz jest kolorowy, a filtr IR ustawiony w osi optycznej kamery. Po zmroku kamera przełącza się automatycznie w tryb B/W, a filtr IR zostaje usunięty mechanicznie z osi optycznej. Dzięki temu w nocy pole widzenia kamery można doświetlić podświetlaczem działającym w paśmie podczerwieni.

4) Jaka jakość obrazu?
Jakość obrazu, jako produktu finalnego w systemie CCTV, zależy od bardzo wielu czynników. Oprócz naturalnych: widoczności i właściwego oświetlenia, wymienić koniecznie należy: dobór parametrów kamery, jakość toru transmisji, sposób obróbki sygnału, zapisu i wizualizacji. Zastosowanie nawet jednego elementu o gorszych parametrach – obniża możliwości całego systemu.
W systemach telewizji obserwacyjnej stosuje się kamery o standardowej rozdzielczości: B/W – 480 TVL (linii), kolorowe – 420 TVL. Spełniają one swoją rolę dostatecznie, ale jeżeli konieczne jest rozpoznawanie szczegółów, rozpoznawanie osób, tablic rejestracyjnych pojazdów itp., wskazane jest zastosowanie kamer o wysokiej rozdzielczości, czyli B/W – 630 TVL i wiecej, zaś kolorowe – 530 TVL i wiecej.
W rozległych systemach CCTV należy zwrócić szczególną uwagę na szumy generowane w długich kablach transmisyjnych. Z reguły w kablach miedzianych wysokiej jakości nie występują widoczne szumy przy odległościach rzedu 300 … 400 metrów, chyba że przewód jest prowadzony w strefie silnych zakłóceń elektromagnetycznych (przy nadajnikach fal radiowych, generatorach fal magnetycznych, w pobliżu transformatorów, świetlówek, bądź równolegle i obok linii energetycznych. Powstałe w transmisji szumy nie dadzą się usunąć ani zredukować w dalszej obróbce sygnału. Dlatego też w transmisji sygnału analogowego na dalsze odległości wskazane jest zastosowanie wzmacniaczy, a przy odcinkach ponad 1000 metrowych należy stosować połączenia za pomocą przewodów światłowodowych.
Równie ważny jest dobór rejestratora obrazu z kamer. Co prawda zapis cyfrowy na dysku twardym pozwala na uzyskanie stałej jakości nagrania, ale sposób i jakość kompresji wpływa zdecydowanie na jakość obrazu wynikowego. W rejestratorach w naszym kraju najczęściej spotyka się rozdzielczości wynikające z podziału rozdzielczości PAL, czyli 768 x 576 pikseli, zwaną inaczej full D1. najczęściej spotyka się następujące rozdzielczości:

• D1 => 704 x 576 pikseli
• HD1 => 352 x 576 pikseli
• 2CIF => 704 x 288 pikseli (rzadziej spotykana)
• CIF => 352 x 288 pikseli
• QCIF => 176 x 144 pikseli (rzadko spotykana)

Na koniec monitor – monitory kolorowe mają mniejsza rozdzielczość niż monitory B/W, zawsze więc trzeba zwracać uwagę, aby monitor nie miał mniejszej rozdzielczości niż najsłabsza kamera. Ostatnio bardzo popularne stają się monitory LCD – nie oznacza to, że są one lepsze. Choć mają mniejsze gabaryty i zużywają mniej prądu, to często występuje efekt smużenia, a zmiana rozdzielczości odbywa się metodą skalowania, co pogarsza jakość obrazu. Trzeba pamiętać, że monitory kineskopowe (zwane CRT) posiadają mniejszą plamkę i bezwładność, lepiej odwzorowują kolory, rozdzielczość można ustawiać dynamicznie bez problemów związanych ze skalowaniem, obraz jest widoczny pod każdym kątem, nie występuje charakterystyczny dla LCD problem z wyświetlaniem koloru czarnego. Do tego dochodzi problem z dostosowaniem sygnału: monitory kineskopowe zazwyczaj przystosowane są do sygnału composite video, natomiast monitory LCD – rzadko (i są wtedy znacznie droższe). Natomiast rejestratory najczęściej są zaopatrzone w wyjście właśnie composite video (RCA lub BNC), a znacznie rzadziej w wyjście VGA o rozdzielczości 640 x 480 pikseli. W konsekwencji konieczne jest stosowanie konwerterów, które znacznie obniżają jakość obrazu. W popularnych urządzeniach CCTV w chwili obecnej wyjście DVI (1280 x 1024 pikseli) jest spotykane niezwykle rzadko.

5) Sterowany czy stały?
W systemach CCTV często spotyka się konieczność obserwacji szczegółów lub otoczenia wybranego obiektu. Wówczas najlepiej zastosować kamery z obiektywami posiadającymi możliwość zdalnej regulacji ogniskowej, zwane z niemieckiego Motorzoom. Czasem dochodzi do tego konieczność zdalnego regulowania ostrości i przesłony.
Bardzo często zdarza się konieczność obserwowania wielokierunkowego. Wówczas zamiast kilku kamer stałych lepiej zastosować kamerę szybkoobrotową, sterowana zdalnie przez obserwatora. Kamera posiadająca zdolność obrotu wokół osi pionowej i poziomej pozwala praktycznie na śledzenie poruszającego się obiektu.
Zdalne sterowanie kamer i ich obiektywów wymaga doboru odpowiednich urządzeń: odbiorników i sterowników telemetrycznych, działających w jednym, wspólnym protokole transmisji.
Większość z kamer obrotowych posiada dodatkowo możliwość zaprogramowania jednej lub kilku tzw. dróg obserwacji, gdzie kamera – w trybie powtarzalnym – ustawia się kolejno w ustalonych punktach przestrzennych na zaprogramowany czas (presety).
Projektując sterowany system CCTV należy jednak pamiętać, że dodanie kilku dodatkowych kamer stałych może być znacznie tańsze i bardziej niezawodne, niż instalowanie kamery obrotowej i odpowiedniej sterownicy; trzeba tu uwzględnić zawodność układów mechanicznych.

6) Odporność na zniszczenie.
Urządzenia telewizji dozorowej niejednokrotnie są szczególnie narażone na zniszczenie. W takich przypadkach należy stosować sprzęt wandaloodporny, jak np. kamery w obudowach metalowych z osłonami poliweglanowymi, rejestratory w szafach pancernych (sejfach) itd. Warto również instalować kamery z obiektywami punktowymi (pinhole) ukryte np. w czujkach, zegarach, ramach, obudowach itp. Natomiast dla (pozornego) zwiększenia liczby kamer w obiekcie warto stosować atrapy kamer.
Z punktu widzenia odporności systemu na zniszczenie bardzo istotny jest sposób prowadzenia przewodów, zabezpieczający je przed przecięciem. W projekcie należy również uwzględnić odporność systemu CCTV na oślepienie przez skierowanie ostrego światła na kamerę.

7) Informacja o obserwacji.
Bardzo istotnym, a często lekceważonym elementem systemu CCTV jest wizualna informacja o instalacji monitoringu telewizyjnego. Na podkreślenie zasługuje odstraszające znaczenie tabliczek informujących o „stałym nadzorze kamer telewizji obserwacyjnej”, „monitorowaniu systemem telewizji przemysłowej” itp.

Źródło: www.alkam-security.pl

Projektowanie sieci CCTV IP.

Decydując się na budowę systemu monitoringu CCTV IP, którego konstrukcja bazuje na infrastrukturze sieci komputerowej z protokołem TCP/IP oraz urządzeniach sieciowych, należy szczególna uwagę zwrócić na kilka typowych zagadnień, od których nie tylko zależy wydajność pracy tego typu instalacji, ale także szybkość w reagowaniu na zaistniałe zagrożenia. Projektując sieciowy system monitoringu wizyjnego nie można lekceważyć takich zagadnień, jak: przepustowość, pamięć masowa, nadmiarowość, skalowalność systemu oraz sterowanie częstotliwością odświeżania. To właśnie od tych czynników w znacznym stopniu jest uzależniona poprawność działania sieciowych systemów nadzoru wideo.

1. Przepustowość.

Każdy produkt sieciowy do monitoringu wizyjnego, w mniejszym lub większym stopniu, wykorzystuje przepustowość (zależnie od konfiguracji poszczególnych urządzeń). Wymagana przepustowość sieci CCTV IP zależy przede wszystkim od: rozdzielczości obrazu, metody i współczynnika kompresji, częstotliwości odświeżania (w klatkach na sekundę) oraz złożoności scenerii (bardziej złożone obrazy wymagają większej przepustowości). Współczesne sieciowe systemu monitoringu wizyjnego korzystają z różnych technologii, które pozwalają na zarządzanie wykorzystaniem przepustowości. Do najczęściej stosowanych metod zarządzania wykorzystaniem przepustowości w sieciach CCTV IP zaliczamy:

• Sieci przełączane (przełączniki sieciowe) – powszechnie dziś stosowana technika, polegająca na zastosowaniu przełączania sieciowego. Dzięki zastosowaniu przełączania sieciowego ten sam komputer fizyczny i siec CCTV IP mogą zostać rozdzielone na dwie niezależne sieci (fizycznie połączone). Przełącznik sieciowy pozwala na utworzenie dwóch wirtualnych sieci autonomicznych.
• Szybsze sieci komputerowe – dynamiczny postęp technologiczny oraz ciągle obniżanie cen przełączników sieciowych i routerów sprawia, ze sieci o dużej przepustowości (np. gigabajtowe) cieszą się coraz większą popularnością. Stosowanie sieci o dużej przepustowości w znacznym stopniu zwiększa możliwości monitoringu zdalnego poprzez siec komputerowa TCP/IP, ponieważ pozwala na efektywniejsze wykorzystanie kamer oferujących obraz w rozdzielczości megapikselowej.
• Częstotliwość odświeżania obrazu sterowana zdarzeniami – praca wszystkich kamer systemu z maksymalna częstotliwością odświeżania na poziomie 25/30 klatek na sekundę (PAL/NTSC) w wysokiej rozdzielczości w trybie ciągłym, znacznie przekracza poziom wymagany przez wiele aplikacji. W rzeczywistości mało, który system jest w stanie poradzić sobie z takim obciążeniem, zwłaszcza gdy składa się z dużej liczby kamer. Rozwiązaniem tego problemu są szerokie możliwości konfiguracyjne oraz wbudowana w kamery IP/wideo serwery IP inteligencja. Dzięki tym rozwiązaniom, w normalnych warunkach możemy ustawić niższą częstotliwość odświeżania obrazu, np. na poziomie 5-6 kl./s, co w znacznym stopniu obniża wykorzystanie przepustowości. W przypadku wystąpienia zdarzenia alarmowego częstotliwość odświeżania obrazu może być automatycznie zwiększana, dzięki czemu możemy otrzymać płynny i szczegółowy materiał wideo, pozwalający na skuteczna wideoweryfikacje osób i zdarzeń alarmowych. Ponadto, wiele dostępnych w handlu profesjonalnych kamer sieciowych może przesyłać obraz przez siec tylko wtedy, gdy zachodzi konieczność jego zarejestrowania (przez resztę czasu nie przesyła danych), co również pozwala na zmniejszenie wykorzystania przepustowości.

Do obliczania wymaganej przepustowości sieci CCTV IP wykorzystuje się specjalne kalkulatory, które na podstawie rozmiaru obrazu i częstotliwości jego odświeżania, pomagają nam określić przepustowość wykorzystywana przez konkretny sieciowy produkt wizyjny. Ponadto, tego typu narzędzie pomocnicze pomaga tez w obliczeniu ilość miejsca potrzebnego na zapisanie sekwencji obrazów.

Rys. 1. Przykładowy kalkulator do liczenia wymaganej przepustowości (dostępny na stronie AXIS Communitacions).

2. Pamięć masowa.

Wszystkie systemu monitoringu wizyjnego CCTV IP do zapisu danych audio/video wykorzystują pamięć masowa. Z tego tez względu, podczas projektowania instalacji sieciowego monitoringu wizyjnego musimy się zastanowić jaki dysk twardy jest wymagany i w jaki sposób zbudować nadmiarowy system pamięci masowej. W każdym przypadku podczas obliczania wymaganej pamięci masowej dla systemu CCTV IP należy uwzględnić poniższe czynniki:

• Liczba kamer w systemie
• Dzienna liczba godzin rejestracji obrazu przez każdą kamerę
• Okres, przez jaki należy przechowywać nagrania wideo
• Tryb rejestracji (np. tylko wykrywanie ruchu, rejestracja ciągłą)
• Inne parametry (częstotliwość odświeżania, metoda i stopień kompresji, poziom jakości i złożoności obrazu)

Poniżej przykładowe obliczenia dla dwóch najbardziej popularnych metod kompresji MJPEG i MPEG-4 (obliczenia nie uwzględniają dodatkowych narzutów ani kwestii technicznych, mogących sprawić, ze rozmiary rejestrowanych obrazów mogą być większe od tych wspomnianych poniżej).

• Kompresja JPEG/ Motion JPEG – wymagania dotyczące wymaganej pamięci masowej do zapisu danych skompresowanych za pomocą formatu JPEG/ Motion JPEG zależą przede wszystkim od: częstotliwości odświeżania obrazu, jego rozdzielczości oraz stopnia kompresji. Poniżej w tabeli przykładowe obliczenia wymaganej pamięci masowej dla trzech kamer (kamera 1, kamera 2, kamera 3), w zależności od ustawionej częstotliwości odświeżania w klatkach na sekundę (fps) i rozdzielczości obrazu.

Obliczenia:

• Rozmiar obrazu × liczba klatek na sekundę × 3600 s= kB na godz./1000 = MB/godz.
• MB na godz. × liczba godz. pracy w ciągu dnia/1000 = GB/dzień
• GB/dzień × wymagany okres przechowywania = wymagana pojemność pamięci masowej
• Kompresja MPEG-4 – w przypadku kompresji MPEG-4 obrazy są częścią ciągłego strumienia wideo, a nie poszczególnymi plikami, jak to ma miejsce w przypadku formatu JPEG. W przypadku kodeka MPEG-4 wymagania dotyczące pojemności pamięci masowej są determinowane przez szybkość transmisji, czyli ilość danych obrazu przesyłanych w jednostce czasu. Poniżej w tabeli przykładowe obliczenia wymaganej pamięci masowej dla trzech kamer (kamera 1, kamera 2, kamera 3), w zależności od ustawionej częstotliwości odświeżania w klatkach na sekundę (fps) i szybkości transmisji obrazu.

Obliczenia:

• Szybkość transmisji/8 (bitów w bajcie) × 3600 s = kB na godz./1000 = MB/godz.
• MB/godz. × liczba godzin pracy w ciągu dnia/1000 = GB/dzień
• GB/dzień × wymagany okres przechowywania = wymagana pojemność pamięci masowej

3. Nadmiarowość (redundancja).

• Macierz dyskowa RAID (ang. Redundant Array of Independent Dinks) - jedna z metod rozdziału danych na wiele różnych dysków twardych o pojemnościach nadmiarowych, czyli układ nadmiarowy niezależnych dysków. Innymi słowy macierz dyskowa RAID jest metoda konfigurowania standardowych, dostępnych w handlu dysków twardych, w taki sposób, ze system operacyjny widzi je jako jeden duży, logiczny dysk twardy. Dzięki zastosowaniu macierzy dyskowej RAID w przypadku uszkodzenia jednego z dysków dane możemy odzyskać z innych.

Rozróżnia się kilka poziomów RAID zapewniających różne nadmiarowości (od praktycznie zerowej do nadmiarowości w pełni lustrzanej). Najczęściej spotykane poziomy RAID zostały krótko scharakteryzowane poniżej:

RAID-0: dane są rozdzielane (ang. Striped) na dwa lub więcej dysków twardych w celu zwiększenia wydajności odczytu/zapisu lecz nie duplikują się.

RAID-1: Polega na replikacji pracy dwóch lub więcej dysków fizycznych. Powstała przestrzeń ma rozmiar najmniejszego nośnika. RAID 1 jest zwany również lustrzanym (ang. mirroring). Co najmniej dwa dyski duplikują dane. Bez stripingu. Oba dyski zawierają te same dane, oba moga odczytywać w tym samym czasie. Wydajność zapisu jak dla pojedynczego dysku.

RAID-5: bity parzystości nie są zapisywane na specjalnie do tego przeznaczonym dysku, lecz są rozpraszane po całej strukturze macierzy. RAID 5 umożliwia odzyskanie danych w razie awarii jednego z dysków przy wykorzystaniu danych i kodów korekcyjnych zapisanych na pozostałych dyskach. RAID 5 oferuje większą predkość odczytu niż lustrzany (ang. mirroring) ale przy jego zastosowaniu nieznacznie spada prędkość zapisu. Poziom piaty jest całkowicie bezpieczny dla danych - w razie awarii system automatycznie odbuduje utracone dane, tak by mogły być odczytywane, zmniejszając jednak bieżącą wydajność macierzy.

• Replikacja danych jako funkcja wielu sieciowych systemów operacyjnych - serwery plików w sieci są konfigurowane w taki sposób, aby wzajemnie replikowały swoje dane.
• Archiwizacja na taśmach - metoda alternatywna lub dodatkowa. Dostępnych jest wiele programów i urządzeń oferujących archiwizacje na taśmach. Archiwizacja na taśmach pozwala na ich wynoszenie z miejsca, w którym są nagrywane, co stanowi dodatkowe zabezpieczenie przed pożarem lub kradzieżą.
• Klastrowanie (grupowanie) serwerów – rozróżniamy wiele metod pozwalających na zestawienie serwerów w klastry. Klastrowanie powszechnie stosuje się w przypadku serwerów baz danych i poczty elektronicznej (gdy dwa serwery pracują z tym samym urządzeniem pamięci masowej). Dzięki zastosowaniu klastrowania w przypadku awarii jednego z serwerów, drugi o takiej samej konfiguracji przejmuje funkcje uszkodzonego serwera. Przełączanie na inny serwer odbywa sie automatycznie i dla użytkownika jest całkowicie niezauważalne.
• Przesyłanie obrazu na dwa różne serwery – powszechna metoda stosowana w sieciowych systemach telewizji przemysłowej pozwalającą na odzyskiwanie danych w razie awarii i przechowywanie ich poza miejscem rejestracji. Dodatkowo serwery tego typu bardzo często są wyposażane w system RAID.

4. Skalowalność systemu.

Skalowalność systemu nadzoru wideo jest zależna od rodzaju instalacji. Skalowalność należy wziąć pod uwagę już na etapie projektowania systemu telewizji przemysłowej. Dostępne w handlu rejestratory cyfrowe DVR przeważnie są wyposażane w 4, 8 lub 16 kanałów wideo, służących do bezpośredniego podłączenia kamer analogowych. Z tego tez względu analogowe systemy wizyjne są skalowalne w krokach co 4, 8 lub 16. Oczywiście gdy w systemie nadzoru wideo pracuje 15 kamer nie ma większego problemu z dołączeniem kolejnej kamery. Problemy pojawiają dopiero w sytuacji gdy konieczne jest zastosowanie 17 kamery. W takim przypadku, dodanie kolejnej kamery (powyżej 16), wiąże się z koniecznością zakupu dodatkowego rejestratora cyfrowego, co tym samym zwiększa koszty budowy i eksploatacji systemu CCTV. W przypadku sieciowych systemów nadzoru wideo nie ma takiego problemu, ponieważ mogą one być skalowalne w krokach co 1. Dzięki tej właściwości systemy monitoringu CCTV IP są łatwe w skalowaniu, co pozwala na bezproblemowe tworzenie instalacji z dowolna ilością kamer. Warto również dodać, ze instalacje CCTV IP są najlepszym rozwiązaniem na budowę rozległych systemów nadzoru wideo.

5. Sterowanie częstością odświeżania.

Sieciowe systemy nadzoru wideo w przeciwieństwie do analogowych instalacji wizyjnych, w których „cały obraz jest przesyłany przez kamerę przez cały czas”, pozwalają na „sterowanie częstością odświeżania”, dzięki czemu wybrana kamera IP lub serwer wizyjny może przesyłać obrazy z określoną częstością odświeżania. Takie rozwiązanie zapewnia niezwykle wydajna prace systemu wizyjnego, ponieważ nie mamy do czynienia z transmisja przez siec niepotrzebnych klatek obrazu. Dodatkowo praktycznie każdy sieciowy produkt dozorowy (kamery IP, serwery wizyjne, oprogramowanie do zarządzania) może zostać skonfigurowany w taki sposób, ze w przypadku np. wykrycia aktywności w strefie monitorowanej, automatycznie zwiększa częstość odświeżania. Dodatkowo sieciowe systemy telewizji przemysłowej pozwalają także na przesyłanie obrazu z różna częstością odświeżania do różnych odbiorców, co rewelacyjnie sprawdza się w przypadku instalacji pracujących z łączami o niskiej przepustowości w transferze danych.

Autor:Maciej Mijalski CTR PARTNER Źródło: www.ctr.pl