Domofon – sposób na poprawę bezpieczeństwa.

System domofonowy to nie tylko wygoda i ułatwienie przy wpuszczaniu gości, to również podstawowe zabezpieczenie mieszkań , domów oraz nieodłącznym elementem kontroli dostępu do obiektów. Zamknięcie drzwi prowadzących do klatki schodowej to nie tylko dodatkowa przeszkoda do pokonania, próby sforsowania której są widoczne zresztą z daleka. To również bariera psychologiczna. Obca osoba kręcąca się na klatce schodowej wzbudza zainteresowanie mieszkańców. Podobnie rzecz się ma w przypadku domów jednorodzinnych. Można - owszem - przeskoczyć płot, lecz trudno to później racjonalnie wytłumaczyć. Zresztą płot może też stanowić przeszkodę niełatwą do pokonania ze względu na wysokość, konstrukcję oraz zabezpieczenie przed przechodzeniem ponad nim.

Na system domofonowy składają się następujące elementy:

• bramofon (panel zewnętrzny),
• unifon (słuchawka),
• zasilacz (wraz elektronika sterującą),
• rygiel elektromagnetyczny i odpowiedni zamek mechaniczny.

Bramofon
Bramofon spełnia funkcje przywołania i rozmowy. Solidne bramofony mają najczęściej płyty czołowe wykonane z aluminium poddanego obróbce chemicznej lub stali nierdzewnej. Są zatem trwałe i odporne na trudne warunki pracy. Bramofony renomowanych producentów są zabezpieczone przed wpływem czynników atmosferycznych. Niemniej jednak wskazane jest jednak zabezpieczenie bramofonu, aby nie był bezpośrednio narażony na opady deszczu, silne wibracje lub na nadmierną ilość kurzu. Wielu producentów sprzętu domofonowego proponuje różnego rodzaju osłony, uszczelnienia i daszki.
Bramofon zawiera mikrofon oraz głośnik osłonięte dodatkowo aluminiową siatką. Bramofony są podświetlane, dzięki czemu nazwiska (ew. numery mieszkań) mieszkańców są dobrze widoczne również w nocy. W płycie czołowej znajduje się przycisk do wywoływania abonenta. Po jego naciśnięciu następuje wywołanie odpowiedniego unifonu modulowanym sygnałem dźwiękowym. W przypadku budownictwa wielorodzinnego tych przycisków jest odpowiednio więcej. Każdy przycisk jest przyporządkowany standardowo jednemu unifonowi w jednym mieszkaniu. Istnieje również możliwość przyporządkowania kilku unifonów jednemu przyciskowi. Sygnał przywołania jest wtedy słyszany w kilku unifonach jednocześnie.Z każdego unifonu można rozmawiać z gościem, z każdego z nich można - przez naciśnięcie odpowiedniego przycisku - wpuścić gościa do domu. Ponadto w przypadku systemów wielomieszkaniowych panel zewnętrzny może być rozbudowywany za pomocą elementów modułowych, co umożliwia złożenie bramofonu z odpowiednią ilością przycisków.
Modułowa konstrukcja bramofonów stwarza też i inne możliwości. Jedną z nich jest rozbudowa instalacji domofonowej np. o klawiaturę. W takim przypadku drzwi lub furtkę można otworzyć za pomocą kodu, po wprowadzeniu którego rygiel jest automatycznie zwalniany. Nie ma konieczności szukania klucza w kieszeni i trafiania nim w zamek (zwłaszcza gdy jest ciemno i zimno). Jeszcze lepszym rozwiązaniem jest zastosowanie czytnika zbliżeniowego. Wówczas wystarczy zbliżyć kartę lub breloczek (nawet bez wyjmowania z kieszeni) do takiego czytnika, aby można było wejść.

Unifon
Podstawowym zadaniem unifonu jest nawiązanie łączności z bramofonem. Oprócz możliwości prowadzenia rozmowy między mieszkańcem a odwiedzającym unifon posiada przycisk do zwalniania rygla elektromagnetycznego. Unifony są wykonywane w kilku wersjach instalacyjnych. Ponieważ nie ma jednego przyjętego standardu, to spotyka się urządzenia do instalacji 2-, 4- lub 5-przewodowych. Przymierzając się do wymiany unifonu na inny warto najpierw sprawdzić ilość podłączonych do niego przewodów.
Często też występują unifony do łączności interkomowej, które umożliwiają prowadzenie rozmowy między poszczególnymi unifonami. W tym przypadku istnieje również możliwość wywoływania innych unifonów dzięki dodatkowym przyciskiem. Najczęściej unifony interkomowe mają wbudowany tylko jeden przycisk i kilka miejsc zasłoniętych zaślepkami do szybkiej rozbudowy przycisków przywoławczych. Należy również podkreślić, iż te dodatkowe przyciski funkcyjne, mogą być użyte np. do włączania oświetlenia klatki schodowej, załączania oświetlenia zewnętrznego, do otwierania dodatkowego rygla lub zamka elektromagnetycznego.
Rzadziej - przede wszystkim ze względu na cenę - spotyka się głośnomówiące wersje unifonów. Takie urządzenie stwarza możliwość prowadzenia rozmowy bez konieczności podnoszenia słuchawki.

Zasilacz
W rzeczywistości tylko w niektórych systemach domofonowych można mówić o zasilaczu. Wielu producentów wynosi - w miarę możliwości - układy elektroniczne z bramofonu i umieszcza je w urządzeniach zasilająco-sterujących. Zasilacz jest z reguły montowany wewnątrz pomieszczeń. Takie rozwiązanie zmniejsza awaryjność urządzenia ze względu na uszkodzenia powodowane przez trudne warunki atmosferyczne. Ponadto ewentualne dewastacje przynoszą mniejsze szkody i są mniej atrakcyjne dla różnej maści "radioamatorów".

Zasilacz powinien zatem dostarczać wszystkich napięć stałych i zmiennych niezbędnych do zasilania i sterowania systemem domofonowym. Ponadto konstrukcja takiego urządzenia powinna umożliwiać:

• regulację wzmocnienie sygnału mikrofonu,
• regulację wzmocnienie sygnału głośnika,
• regulację sygnału przywołania.

W przypadku systemów z łącznością interkomową zasilacz powinien odseparowywać linię łączności wewnętrznej od linii łączności zewnętrznej. Dzięki temu nie słychać rozmowy wewnętrznej przy bramie.

Rygiel elektromagnetyczny i zamek drzwiowy.
Nieodłączną częścią systemu domofonowego jest rygiel elektromagnetyczny służący do zdalnego otwierania drzwi wejściowych bądź furtki. Jest on montowany w słupku furtki lub futrynie drzwi na wysokości zamka mechanicznego tak, aby rygiel blokował się na zapadce zamka. Zważywszy na fakt, iż z założenia nie można otworzyć drzwi wejściowych klamką, stąd zamek mechaniczny powinien posiadać dźwignię zapewniającą cofnięcie zapadki przy obracaniu klucza w kierunku przeciwnym do zamykania. Drzwi wejściowe powinny być oczywiście zabezpieczone przed zdjęciem z zawiasów. Ponadto drzwi wejściowe powinny zamykać się samoczynnie z odpowiednią siłą, aby nastąpiło zatrzaśnięcie zamka. Celowe jest więc stosowanie hydraulicznych zamykaczy drzwiowych.

Rygle elektromagnetyczne występują w kilku wersjach. Najczęściej spotyka się:

• rygiel zwykły - otwarcie drzwi przy doprowadzonym napięciu,
• rygiel z pamięcią - "pamięta" sygnał zwalniający do czasu otwarcia drzwi, pamięć jest kasowana po otwarciu i zamknięciu drzwi,
• rygiel z wyłącznikiem - po przesunięciu blokady zaczep jest otwarty, nie ma więc konieczności otwierania drzwi przyciskiem z unifonu,
• rygiel z wyłącznikiem i pamięcią,
• rygiel rewersyjny - otwarcie następuje po wyłączeniu napięcia.

Istotną sprawą jest sposób otwierania furtki w przypadku domu jednorodzinnego i drzwi wejściowych do budynku wielorodzinnego od wewnątrz. Przy czym rozważamy tu przypadek wychodzenia mieszkańca z domu. Najpowszechniejszym rozwiązaniem jest zastosowanie klamki od wewnątrz drzwi umożliwiającej najzwyklejsze otwarcie drzwi. Oczywiście z zewnątrz powinna być zamontowana nieruchoma gałka lub uchwyt. Takie rozwiązanie nie zawsze sprawdza się w przypadku furtki, przez szczeliny której można przełożyć rękę i nacisnąć klamkę. W takim przypadku można zastosować nieruchome gałki z obu stron drzwi lub furtki. Otwieranie drzwi następuje za pomocą przycisku umieszczonego w pobliżu drzwi, jednak w miejscu niedostępnym z zewnątrz. Przycisk taki spełnia analogiczną rolę, jak przycisk otwierania drzwi w unifonie. W tym miejscu można również zastosować klawiaturę lub czytnik zbliżeniowy.

Instalacja systemu domofonowego.
Połączenie między panelem zewnętrznym i ryglem elektromagnetycznym a zasilaczem umieszczonym w domu jest realizowane za pomocą kabla wielożyłowego - ilość żył zależy od rodzaju wybranego zestawu domofonowego. Ilość przewodów między bramą a domem wynosi:

• 2 dla zestawu dwuprzewodowego,
• od 8 lub 9 dla zestawów z jednym przyciskiem, każdy dodatkowy przycisk zwiększa ilość żył o 1.

Rys.1. Schemat blokowy połączeń systemu domofonowego 4+N stosowanego np. przez firmę URMET.

Jeśli przed układaniem przewodów nie jest wybrany konkretny typ domofonu, to zaleca się, aby przy planowaniu instalacji założyć większą ilość żył, niż wynika to z konkretnej potrzeby. Należy pamiętać, że są zestawy 2-żyłowe, ale też występują zestawy 12-żyłowe.Ponadto zawsze zawsze można pokusić się w trakcie eksploatacji o rozbudowę systemu domofonowego, np. o dodatkowy przycisk w bramofonie.

Rys.2. Schemat blokowy systemu domofonowego Commax; 2 przewody do bramofonu i 2 przewody do rygla.

Do wykonywania instalacji domofonowych powszechnie stosuje się przewody wielożyłowe miedziane typu YTDY o średnicy żyły 0,5mm, w izolacji i powłoce PCW. Przewody te powinny być układane w rurkach instalacyjnych. Zewnętrzna instalacja powinna być wykonana kablem doziemnym typu XzTKMXpw. Jest to kabel z wiązkami parowymi z z żyłami miedzianymi średnicy 0,5 mm.Jest to kabel żelowany, w izolacji i powłoce z polietylenu z dodatkową osłoną przeciwwilgociową (laminowana taśma aluminiowa). Kable te można układać w kanałach kablowych lub bezpośrednio w ziemi. Przy większych odległościach należy stosować - w obu przypadkach - przewody z grubszymi żyłami, np. 0,8mm. .

Autor: Aleksy Kordiukiewicz. Źródło: www.aval.com.pl

Cyfrowe systemy domofonowe.

Bardzo szybki rozwój elektroniki zaznacza swój wpływ i na systemach domofonowych. Kto wie, czy klasyczne systemy domofonowe i wideodomofonowe nie odchodzą powoli w przeszłość. Zaawansowana technika cyfrowa znajduje coraz szersze zastosowanie w systemach domofonowych. Klasyczne panele bramofonowe z wieloma przyciskami są zastępowane klawiaturami cyfrowymi. Mało tego - zamiast wybierania numeru na klawiaturze można po prostu wybrać nazwisko z elektronicznego spisu adresowego. A sam system domofonowy może współpracować z centralką telefoniczną, systemem alarmowym, zapewniać łączność z pracownikiem ochrony itd.

Inteligentne systemy zabezpieczenia mieszkań są projektowane w celu zintegrowania systemu domofonowego i systemu zarządzania różnymi usługami. Wszelkie dane są przesyłane po magistrali szeregowej. Wszystkie urządzenia systemu podłączone do tej magistrali mogą komunikować się wzajemnie, używając oczywiście mikroprocesora kompatybilnego ze wspomnianą magistralą. Struktura systemu opiera się z reguły na wielu elementach modularnych, które można stosować w zależności od konkretnych potrzeb.

Często na etapie planowania systemu nie są jeszcze jasno zdefiniowane usługi i wymagania dla poszczególnych pomieszczeń. Bardzo istotne jest więc takie ułożenie przewodów, które będzie wykorzystywane przez późniejsze rozszerzenia służące do realizacji dodatkowych usług (systemy technologiczne oraz systemy bezpieczeństwa i ochrony). Zwykły kabel wielożyłowy (plus ewentualnie kabel współosiowy do przesyłania sygnałów wizyjnych) wystarcza do realizacji wszystkich usług w całym budynku. Podłączane urządzenia tworzą odgałęzienia. I chociaż okablowanie systemu nie musi być elastyczne, to jest w stanie zaspokoić wszelkie możliwe kombinacje aplikacyjne. Kolejne modyfikacje lub rozszerzenia systemu mogą być realizowane bardzo łatwo, po prostu poprzez dodanie dodatkowych elementów do magistrali. Ta elastyczność powoduje skrócenie czasu i zmniejszenie kosztów instalacji oraz zapewnia łatwość eksploatacji.

Zintegrowany system zabezpieczenia budynków jest odpowiedni dla większości instalacji, w których wymagane jest zainstalowanie jednego lub więcej z podanych poniżej urządzeń:

• domofony i wideodomofony,
• interfejs telefoniczny lub centralka telefoniczna,
• centralka portierska (dla pracowników ochrony),
• moduły alarmowe (antywłamaniowe, sygnalizacji pożaru, detektorów gazu itd.),
• zdalne sterowanie różnymi urządzeniami.

System zintegrowany umożliwia połączenie funkcji telefonu z obsługą domofonu lub wideodomofonu. Używając jednego urządzenia w mieszkaniu możliwe jest przyjmowanie wywołań z modułu wywołania (bramofonu), jak również rozmów telefonicznych wewnętrznych i zewnętrznych. Zintegrowany system zabezpieczenia może współpracować ze standardowym telefonem, z telefonem dedykowanym lub centralką telefoniczną. W przypadku współpracy z telefonem standardowym najczęściej potrzebny jest specjalny interfejs telefoniczny.

Możliwa jest obsługa złożonych systemów składających się z kilku lub kilkunastu klatek schodowych posiadających własne moduły wywołania (bramofony). Moduły wywołania pracują w trybie automatycznego przełączania, bez konieczności stosowania przekaźnikowych urządzeń przełączających. Możliwa jest hierarchiczna struktura systemu wywołań. Pierwszy bramofon jest umieszczany przy bramie wjazdowej, następny przy wejściu na klatkę schodową. Takie zintegrowane systemu potrafią obsługiwać kilka do kilkunastu głównych paneli zewnętrznych (bramofonów) i nawet kilkaset dodatkowych panelizewnętrznych.

Hierarchiczna struktura systemu chroni również podwórze przed niepożądanymi gośćmi. Takie rozwiązania znajdują coraz szersze zastosowania w różnego rodzaju kondominiach składających się z wielu budynków tworzących jeden kompleks. Należy podkreślić, iż prowadzenie rozmowy z modułu umieszczonego przy furtce lub bramie wjazdowej z mieszkaniem na jednej z klatek nie wyklucza możliwości prowadzenia rozmów w obrębie innych klatek schodowych.

Użycie klawiatury dziesiętnej do realizowania wywołań (poprzez wprowadzenie kodu liczbowego) gwarantuje rozmówcy pełną prywatność. W każdym przypadku może być dostępny elektroniczny spis adresowy tych osób, które chcą pokazać swoje nazwiska. Po wybraniu specjalnego kodu liczbowego na klawiaturze dziesiętnej modułu wywołania może być aktywowana jedna lub więcej usług specjalnych, takich jak zapalanie oświetlenia klatki schodowej, uaktywnienie jednego lub więcej zamków elektrycznych, otwarcie zdalnie sterowanej bramy, uaktywnienie alarmu antywłamaniowego, itd. System taki może często współpracować z klasycznymi bramofonami przyciskowymi, jednak nie ma w takim przypadku możliwości wykorzystywania usług specjalnych.

Integralną cechą systemu jest dyskrecja rozmowy. Konwersacja możliwa jest jedynie z wywołanym aparatem. Czas trwania rozmowy może być nieograniczony (do momentu nadejścia nowego wywołania) lub może być ograniczony podczas programowania systemu. System może być tak skonfigurowany, aby jedynie wywołany użytkownik był uprawniony do otwarcia drzwi. Często taki system zapewnia możliwość stosowania unifonów interkomowych służących do nawiązywania łączności pomiędzy poszczególnymi mieszkaniami.

System umożliwia również połączenie funkcji telefonicznych z obsługą domofonu lub wideodomofonu. Tak więc pojedynczy aparat telefoniczny w pokoju może być wykorzystywany do odbierania wywołań domofonowych z zewnętrznego panelu z przyciskami, jak również do odbierania rozmów telefonicznych.

Istotną cechą nowoczesnych systemów cyfrowych jest możliwość stosowania central portierskich. Centrale takie mogą przejmować określone wywołania skierowane do mieszkańców. Może to następować np. w godzinach nocnych lub w przypadku nieobecności mieszkańca. Do takich central portierskich są również kierowane wszelkie sygnały alarmowe pochodzące z poszczególnych mieszkań. Mogą to być sygnały z czujników włamaniowych, pożaru, zalania wodą czy np. detektorów gazu. Ochrona musi podjąć określone działania po otrzymaniu zgłoszenia.

System umożliwia zestawianie różnych urządzeń, z których niektóre składają się z mikroprocesora oraz dodatkowej elektroniki i połączenie ich razem za pomocą magistrali danych zbudowanej ze skrętki telefonicznej. Protokół systemu powinien umożliwiać projektowanie systemu w sposób zapewniający integrację systemu domofonowym lub wideodomofonowego z funkcjami telefonicznymi i systemami technicznej ochrony mienia (przeciwpożarowe, alarmowe, itp.) w celu wykrywania, lokalizowania i zdalnej obsługi alarmów technicznych i antywłamaniowych.

Zintegrowany system zabezpieczenia pomieszczeń powinien charakteryzować się co najmniej następującymi właściwościami technicznymi:

1. Elastyczny, rozszerzalny protokół komunikacyjny w celu rozbudowy systemu w przyszłości.
2. Możliwość zastosowania zasilacza rezerwowego będącego w stanie zapewnić ciągłe działanie systemu nawet w przypadku zaniku napięcia zasilającego (moduł rezerwowy podtrzymujący napięcie).
3. Sprzęgnięcie z systemem wewnętrznej łączności telefonicznej za pomocą centralki telefonicznej lub zapewnienie łączności wewnętrznej między poszczególnymi unifonami.
4. Interfejs telefoniczny wykorzystujący telefon (zarówno standardowy, jak i dedykowany) do funkcji domofonu.

Wskazane jest, aby system zapewniał również następujące możliwości:

1. Wykrywanie przerwy lub zwarcia w magistrali danych przy pomocy cyklicznego sprawdzania połączenia pomiędzy centralką i różnymi urządzeniami systemu. Możliwość automatycznego odłączania fragmentów instalacji w przypadku nieprawidłowego funkcjonowania linii danych (na przykład w przypadku zwarcia tej linii). Po usunięciu awarii system automatycznie przywraca odłączony wcześniej fragment instalacji.
2. Możliwość wykrywania alarmów technicznych (np. detektory gazu) lub alarmów pochodzących z systemów ochrony przeciwpożarowej oraz antywłamaniowej i przekazywanie ich do innych urządzeń. Najczęściej jest to centralka portierska lub panel alarmowy, może to być również elektroniczny spis adresowy lub centralny dialer telefoniczny. W przypadku alarmu pożarowego system powinien zapewnić automatyczne otwieranie drzwi wejściowych i jednoczesne wyświetlenie ostrzeżenia "POŻAR".
3. Sprzężenie z czujnikiem otwarcia drzwi; po kilkudziesięciu sekundach od momentu otwarcia moduł wywołania przekazuje informację o otwarciu drzwi. Informacja ta przesyłana jest do centralki oraz do dodatkowych modułów domofonu i jest powtarzana w regularnych odstępach czasu, dopóki drzwi nie zostaną zamknięte.

Autor: Aleksy Kordiukiewicz. Źródło: www.aval.com.pl

Co to są i jak działają wideodomofony?

Domofony są urządzeniami powszechnie spotykanymi każdego dnia, jednak ich konstrukcja pociąga za sobą brak niezwykle istotnej cechy – wizualnej identyfikacji rozmówcy. O ile w wypadku klasycznego domofonu zainstalowanego w bloku mieszkalnym funkcja ta nie jest zbyt potrzebna, o tyle przy domu jednorodzinnym możliwość wzrokowej oceny postaci przed bramą wejściową staje się wręcz niezbędna. Tutaj na scenę wkraczają wideodomofony, czyli domofony rozbudowane o funkcję rejestrowania i przekazywania obrazu wideo celem identyfikacji osoby dzwoniącej. W niniejszym artykule przedstawione zostaną podstawowe cechy, jakimi powinny charakteryzować się dobre wideodomofony.

Klasyczny system wideodomofonowy składa się z kilku podstawowych elementów. Są to:

• Jeden lub kilka monitorów wraz z osobnym lub zintegrowanym urządzeniem transmisji dźwięku w trybie pełnego dupleksu (mówiąc w uproszczeniu mikrofon z głośnikiem lub unifon).
• Centrala sterująca systemem.
• Urządzenie bramowe – w tej kwestii możliwa jest spora dowolność związana z liczbą funkcji oraz wykonywanych zadań, najczęściej spotyka się układ złożony z kamery wideo, rygla bramowego oraz mikrofonu z głośnikiem.

Monitor w systemie wideodomofonu jest elementem znajdującym się wewnątrz mieszkania, budynku lub pomieszczenia kontrolnego. Z reguły na rynku spotyka się powszechnie rozwiązania integrujące w jednej obudowie ekran wyświetlacza (LCD lub rzadziej CRT), układ rejestrowania transmisji dźwięku oraz podstawową liczbę przycisków sterujących. Najprostsze systemy wideodomofonów umożliwiają zastosowanie tylko jednego monitora, bardziej zaawansowane pozwalają na montaż wielu monitorów systemu, wraz z pewną liczbą funkcji dodatkowych, zależnych od producenta – czyli np. interkomu, przekazywania sterowania do konkretnej stacji monitorowej, tryb dyskretny (bez dźwięku), tryb podglądu bez możliwości otwierania zamka lub rozmowy z osobą dzwoniącą lub dosyć popularny tryb wielorodzinny opisany dokładniej poniżej.

Funkcjonowanie wideodomofonu jest dosyć proste. Uruchomienie dzwonka w bramie powoduje włączenie kamery wideo zainstalowanej w odpowiednim miejscu, zarejestrowanie postaci (lub twarzy) osoby dzwoniącej, a następnie przekazanie obrazu do odpowiedniego monitora. W wypadku prostego systemu obraz z kamery przekazywany jest do jedynego monitora, bądź jednocześnie do wszystkich zainstalowanych w domu (cecha pożądana w domu jednorodzinnym). Przy domach wielorodzinnych konieczne jest uprzednie przypisanie odpowiedniego monitora, bądź grupy monitorów dla każdego przycisku dzwonka zainstalowanego w bramie. Przy naciśnięciu przycisku dzwonka, obraz z kamery przesyłany jest do zdefiniowanego wcześniej monitora w danym mieszkaniu i wyświetlany zazwyczaj przez 30 do 60 sekund. W tym samym czasie możliwe jest swobodne prowadzenie rozmowy z osobą przy bramie, natomiast po upływie tego czasu, połączenie jest automatycznie przerywane. Jeśli w międzyczasie naciśnięty zostanie inny przycisk dzwonka, wtedy inicjowane jest kolejne połączenie, tym razem z drugim mieszkaniem, natomiast połączenie pierwotne również jest przerywane, co pozwala na zachowanie odpowiedniego poziomu prywatności (rozmówca z pierwszego mieszkania nie będzie słyszał rozmowy prowadzonej z mieszkania drugiego). Ta funkcjonalność nosi nazwę trybu wielorodzinnego. Dodatkową cechą tego trybu jest możliwość zwolnienia rygla i otwarcia bramy wyłącznie przez osobę wywołaną przez dzwonek przy bramie, mieszkańcy pozostałych mieszkań nie mają takiej możliwości.

W drugiej części artykułu poświęconego podstawowym zagadnieniom związanym z wideodomofonami przedstawione zostaną sposoby instalacji systemu oraz omówienie zasilania i dodatkowych możliwości typu pamięć obrazów.

Źródło: www.zabezpieczaj.pl

Instalacja i funkcje wideodomofonów.

Druga i ostatnia część poradnika związanego z tematyką wideodomofonów zostanie poświęcona systemom zasilającym, możliwościami instalacji oraz funkcjami dodatkowymi.

W systemach wideomofonowych spotyka się dwa rodzaje zasilania. Najczęściej spotykane jest zasilanie lokalne, tzn. każdy z elementów składowych systemu jest podłączony do sieci energetycznej we własnym zakresie. Takie rozwiązanie pozwala na znaczne uproszczenie procedury instalacji oraz ułatwia rozwiązywanie problemów technicznych związanych z funkcjonowaniem systemu wideodomofonu. Rzadziej (choć w przypadku systemów bardziej zaawansowanych należy rzec, że praktycznie zawsze) spotyka się zasilanie centralne. Taka opcja pozwala na zarządzanie zasilaniem z jednego miejsca, ale w zamian instalacja systemu pociąga za sobą konieczność położenia dodatkowej linii zasilającej oraz dokonania pomiarów poziomów energetycznych na końcach przewodów. Dodatkowo rozbudowa systemu o zasilaniu centralnym o dodatkowe urządzenia, np. kolejne monitory powoduje konieczność zastosowania układów przekaźnikowych, celem doprowadzenia zasilania do nowych elementów systemu.

Instalacja systemu wideodomofonu obejmuje w zasadzie dwie podstawowe możliwości. Pierwszą z nich jest okablowanie wielożyłowe. Zaletą tego typu okablowania jest z jednej strony znacznie większa giętkość i elastyczność w prowadzeniu przewodów, przy czym mniejsza łączna średnica ułatwa zamaskowanie okablowania, z drugiej strony łatwa rozbudowa systemu o dodatkowe urządzenia oraz możliwość przekształcenia już istniejącego systemu domofonowego w wideodomofonowy również nie może pozostać niedoceniana. Największą wadą okablowania wielożyłowego jest podatność na działanie czynników zewnętrznych (warunki atmosferyczne, zewnętrze pola elektromagnetyczne itp.) oraz niska odporność na uszkodzenia mechaniczne. Należy również wspomnieć o maksymalnym zasięgu tego typu okablowania, który to zasięg wynosi około 100 metrów. Po przekroczeniu tej odległości konieczne staje się zastosowanie urządzeń wzmacniających sygnał lub przejście na okablowanie koncentryczne.

Okablowanie koncentryczne ma postać pojedynczego przewodu, wewnątrz którego współosiowo prowadzone są poszczególne przewody składowe. Największą zaletą tego typu okablowania jest praktycznie całkowita niewrażliwość na zakłócenia zewnętrzne (dzięki bardzo wydajnemu ekranowaniu oraz odpowiedniej konstrukcji płaszcza przewodu) oraz teoretycznie dowolna długość pojedynczego segmentu okablowania. Ujemną cechą okablowania koncentrycznego jest jego grubość (średnica przewodu może wynosić od 5 mm do 30 mm) oraz sztywność uniemożliwiająca w praktyce prowadzenie kabla w sposób niewidoczny z zewnątrz bez sporej ingerencji w strukturę budynku. Kabel koncentryczny ułatwia również szeregowe podłączanie kolejnych monitorów do systemu wideodomofonu, jednak jest to cecha o mniejszym znaczeniu praktycznym.

Przed wyborem rodzaju okablowania należy przeprowadzić analizę potrzeb oraz oszacować długość wynikowych segmentów. W miejscach, gdzie kwestie estetyki są mniej ważne lub istnieje możliwość modyfikacji obszaru prac tak, aby ukryć kabel koncentryczny (ogród, brama, wybudowany lecz niewykończony dom itp.) wskazane jest wykorzystanie tego rodzaju okablowania, w pozostałych sytuacjach położenie przewodów wielożyłowych może okazać się po prostu jedyną dostępną możliwością.

Wśród funkcji dodatkowych trudno wskazać rozwiązanie szczególnie przydatne w praktycznym zastosowaniu, bowiem większość opcji umieszczanych przez producentów systemów wideodomofonowych służy raczej wzbudzeniu zainteresowania potencjalnego klienta, niż faktycznym korzyściom użytkowym. Wyjątkiem od tej niepisanej zasady jest funkcja pamięci obrazów. Jej działanie polega na zapisie przez jednostkę centralną systemu informacji dotyczących nieodebranych połączeń. W praktyce układ sterujący wideodomofonem po naciśnięciu przycisku dzwonka przy bramie lub drzwiach wejściowych rozpoczyna zapis pojedynczych klatek rejestrowanego obrazu (np. jedną na sekundę lub w większych odstępach czasu), a w przypadku bardziej zaawansowanych systemów często nawet sygnału wideo wraz z dźwiękiem. Zapis odbywa się w pamięci wewnętrznej centrali systemu, bądź też na nośnikach zewnętrznych (najczęściej spotyka się zapis na kartach SD lub przenośnych pamięciach flash – tzw. pendrive). Zapis odbywa się przez zdefiniowany przez użytkownika czas, najczęściej w zakresie 30-60 sekund. Jeśli połączenie nie zostanie odebrane, zapisane dane zostają zachowane celem późniejszego podglądu, natomiast przy odebraniu połączenia zapis zostaje usunięty. Funkcja ta jest niezwykle przydatnym rozwiązanie umożliwiającym łatwe identyfikowanie zdarzeń, które wystąpiły podczas nieobecności domowników, a w wypadku wystąpienia zdarzeń kryminalnych, często okazują się pomocne przy identyfikacji sprawców.

Źródło: www.zabezpieczaj.pl